Këto rrugë, që synojnë të lehtësojnë rrjedhën e trafikut, në vend të kësaj paraqesin një mozaik gabimesh inxhinierike dhe vendimesh të çuditshme.

Nga qoshet e papritura e deri te kryqëzimet e pakëndshme, këto rrugë na tregojnë sfidat e paparashikuara që mund të lindin në botën e projektimit të infrastrukturës. Ura e ishullit Gravina, një projekt infrastrukturor i propozuar në Alaskë, fitoi famë si Ura për në askund. Ky projekt synonte të ndërtonte një urë që lidh qytetin e Ketchikan me ishullin Gravina, një zonë pak e populluar me një aeroport. Pseudonimi “Ura për në askund” rrjedh nga perceptimi se ura do t’i shërbente një popullsie minimale, ndërsa do të kishte kosto të konsiderueshme. Fillimisht, ajo u miratua si pjesë e Aktit të Barazisë së Transportit për Shekullin 21 në 2005.

Kjo urë e propozuar u përball me kritika të gjera për çmimin e saj të madh dhe përfitimet në dukje joproporcionale që do të ofronte. Kostoja e parashikuar e projektit ishte 362 milionë euro, duke e bërë atë një simbol të shpenzimeve të tepërta të qeverisë. Ishulli Gravina kishte një popullsi prej më pak se 50 njerëz, dhe argumenti kryesor për urën ishte t’u siguronte atyre akses më të lehtë në aeroportin Ketchikan, i cili tashmë shërbehej nga një udhëtim i shkurtër me traget. Pavarësisht miratimit fillestar të projektit, ai u bë një pikë qendrore e diskutimeve kombëtare rreth prioriteteve të shpenzimeve të qeverisë dhe përgjegjësisë fiskale.

Ura për në askund tërhoqi vëmendje të konsiderueshme gjatë fushatës presidenciale të Shteteve të Bashkuara të vitit 2008, me të dyja partitë kryesore politike duke e përdorur atë si një shembull të shpenzimeve të kota të rezervave.