Çdo herë që ajo e pyeste vajzën e vogël për vendndodhjen e saj Christine gjithmonë dilte me justifikime të besueshme. Disa prej tyre tingëlluan shumë mirë për t’i pranuar instinkti i nënës. Megjithatë, ajo i buzëqeshi vajzës së saj dhe nuk pyeti më tej.

Burri i saj, nga ana tjetër, ishte i zënë në punë dhe sa herë kthehej ne shtepi, shkonte drejt e në shtrat pothuajse menjëherë pas darkës. Ajo nuk donte ta shqetësonte atë me zhdukjen e vazhdueshme të Christine. Në vend të kësaj, ajo vendosi ta trajtonte vetë kete problem.

Disa ditë më vonë, Camila vendosi se ishte koha për të hetuar aktivitetet e vajzës së saj. Ajo priti me durim që të shënonte ora 6 pasdite. Përfundimisht, ajo u shpërqendrua dhe nuk e vuri re Christine duke dalë nga shtëpia.

Ajo vendosi të kërkonte nëpër dhomën e vajzës së saj për të gjetur ndonjë gjë që mund të jepte ndonjë të dhënë për zhdukjen e vazhdueshme të vajzës së saj.