Lejimi i kryeministrit izraelit Benjamin Netanyahu të sulmojë Iranin, kur të dërguarit e SHBA-së ishin të angazhuar në negociata me Teheranin, e vendos presidencën amerikane në të njëjtin nivel besueshmërie si Al Capone ose Joaquin “El Chapo” Guzman.

Kjo është mënyra se si sillesh nëse je në krye të një karteli droge, jo të një fuqie globale.

Kush do t’i besojë tani fjalës së Amerikës? Herët a vonë, një fuqi në rënie si SHBA-të do të zbulojë se ka nevojë për besimin e të tjerëve.

Besnik në formën e tij, Trump dhe rrethi i tij nuk kanë asnjë ide se çfarë kanë bërë. Ata po mburren me aktin e mashtrimit që sapo kanë kryer, duke qeshur me mashtrimin e diplomatëve iranianë ndërsa dërgojnë me shpejtësi qindra raketa Hellfire në ushtrinë izraelite dhe e furnizojnë atë me inteligjencë në kohë reale.

Dronët e Izraelit kapën objektivat e tyre në shtëpi në shtrat ose i joshën ata në selinë e tyre, ku u zhdukën. Kjo konsiderohet në Tel Aviv dhe Uashington si një grusht shteti. Sekretari i Shtetit i SHBA-së, Marco Rubio, tha se Uashingtoni i dha Izraelit “informacion të shkëlqyer”.

Pasi u mburr me aktin e tyre të mashtrimit, Trump u dha leksione iranianëve që të kthehen në tryezën e negociatave ose të përballen edhe më keq. “Irani duhet të bëjë një marrëveshje, përpara se të mos mbetet asgjë, dhe të shpëtojë atë që dikur njihej si Perandoria Iraniane. Jo më vdekje, jo më shkatërrim, THJESHT BËJENI, PARA SE TË JETË SHUMË VONË. Zoti ju bekoftë të gjithëve!” shkroi Trump në Truth Social.

Kjo është gjëja më budallaqe që presidenti i SHBA-së mund t’i thoshte një kombi me 92 milionë banorë me mijëra vjet histori pas tyre.

Dje Sadami, sot Netanjahu
Është edhe më budallallëk nëse merr në konsideratë atë që përjetoi Irani për tetë vjet kur u sulmua nga Presidenti i ndjerë i Irakut Sadam Husein me mbështetjen perëndimore.

Është kjo përvojë e hidhur, jo më pak se ideologjia e Republikës Islamike, që ka formësuar politikën e jashtme të Iranit. Programi i tij i pasurimit bërthamor dhe arsenali i tij raketor u shkatërruan të gjitha në zjarrin e luftës Iran-Irak.

Ashtu si Netanjahu, diktatori irakian nisi një luftë kur e konsideroi fqinjin e tij si më të prekshëm.

Më 22 shtator 1980, udhëheqësi suprem i atëhershëm i Iranit, Ajatollah Ruhollah Khomeini, ende po përballej me kaosin pas revolucionit. Ai nuk kishte një ushtri, shumica e së cilës u shpërbë kur Shahu u rrëzua.